Lake Placid the place to be

Vrijdag 29 september 2017
Nadat we wakker zijn geworden en ons hebben gedoucht en aangekleed gaan we naar de eetzaal. Wij moeten hiervoor buitenom dus naar buiten. Als we buiten komen lijkt het of we in Nauders zijn. De lucht is zo schoon en het ruikt quasi naar Nauders dus het wintersport gevoel wordt aangewakkerd. Na een goed ontbijt gaan we een stukje rijden in de omgeving we komen langs de Olympische faciliteiten van 1932 en 1980 en dat is best wel een bezoekje waard. De jeugd is free style springen aan het oefenen. Dan start de springer van een springschans en aan het eind van deze schans loopt het einde omhoog zodat de springers gelanceerd worden, dan volgens er een paar flipflops, dubbele Ritbergers en andere salto’s en de springers belanden dan in een zwembad. Wij hebben dit nog nooit gezien maar zo wordt het dus geoefend en getraind om onder werkelijke omstandigheden (sneeuw) een wedstrijd te kunnen doen.
Als we dit voor gezien houden gaan we met de kabelbaan naar boven en daar staan de 90 meter en 120 meter schansen van de Olympische Spelen 1980. Ik heb hoogtevrees en ik staan op de grond maar als ik naar boven kijk dan beginnen mijn knieën te knikken en ik krijg een heel wee gevoel in mijn maag. We hebben kaartjes om met de kift naar de top van de 120 meter schans te gaan. Ik geef de pijp aan Maarten mijn schoenen krijg je nog niet mee ik ga zeker niet. Dat is jammer voor José want zij wil niet alleen in de lift naar de top. Ik hou erg veel van José maar dit is voor mij echt een brug te ver. We blijven beneden aan de voet van de schans en lopen rond en bekijken de andere faciliteiten. Daarna met de stoeltjes lift weer naar het basis station en we rijden verder het park in.
Lake Placid ligt in het Adirondack park wat ongelofelijk groot is we rijden vandaag zo’n 350 km rond om weer terug te komen in Lake Placid. De natuur is hier overweldigend en we komen ogen te kort de herfst heeft hier zijn intreden gedaan en de bladeren kleuren de mooiste kleuren geel, groen en rood. Daarnaast is het op de weg heerlijk rustig zodat we kalm aan kunnen rijden. Aan het eind van de middag zijn we weer in het hotel en we gaan wederom uit eten nu bij de Black bear dit restaurant is ons aanbevolen door de mevrouw van de receptie. Het is wel een stukje lopen, zo; 2 km vanaf het hotel maar dat is geen probleem. Het is een piep klein restaurant en het is zo vol dat de mensen er met de benen uithangen bij wijze van spreken. Er is nu even geen plek maar we moeten 20 minuten wachten aan de bar. Ook geen straf dus voor José een sterke Seven-up en voor mij een Budweiser en die gaat er in als ketellapper. Na 20 minuten mogen we aan tafel en bestellen ons eten wat werkelijk fantastisch is. Na de maaltijd zegt José dat we hier morgenavond weer gaan eten maar dat we wel gaan reserveren omdat het morgen zaterdag is. Dat is zo gefikst en wij lopen terug door de koude avond naar het hotel. Ik schrijf nog het eea en daarna naar bed. Morgen weer een dag met nieuwe rondes, nieuwe kansen en nieuwe prijzen. O ja het downloaden van de foto’s verloopt zeer moeizaam dus de foto’s houden jullie nog te goed.