Adieu Montreal, Welcome to Davenport
Door: Cees
Blijf op de hoogte en volg Cees
09 Oktober 2017 | Canada, Montréal
Vrijdag 6 oktober,
Lieve/Beste volgers, uw reizende reporter heeft even 3 dagen geen tijd gehad om iets te schrijven waarvoor excuses maar er waren moverende redenen waarom dat niet kon, enerzijds omdat in beginsel over 6 oktober niet zo veel te melden was en anderzijds we bij onze aankomst in Florida direct weer aan de slag zijn gegaan met diverse zaken. Ik hoop het goed te maken met de verslagen van 6, 7 en 8 oktober.
Na een wat onrustige nacht met veel wakker zijn van diverse stadse geluiden zijn we voor de wekker wakker. We hebben het raam open gezet omdat in Montreal het ook nogal warm is.
We liggen alom 08.45 uur in bed, al slaap je niet rust je toch zou mijn wijze oude oma Poortvliet gezegd hebben. Rond 01.00 uur wordt ik wakker van heel veel lawaai beneden op straat ik denk eerst nog dat men de straat aan het reinigen is maar na 15 minuten ben ik er toch wel klaar mee, deze eikel die beneden bezig is met het schoonmaken van de straat blijft wel erg lang op 1 plek staan. Althans dat denk ik als ik om ca. 01.15 uur toch maar opstaan om even langs he toilet te gaan kijk ik daarna naar buiten en ik zie dat er helemaal geen schoonmaak ploeg bezig is maar dat er een goederen trein heel langzaam met veel lawaai voorbij rijdt langs het hotel Auberge du vieux-porte. Als ik het na 15 minuten heb gezien want er kort geen eind aan kruip ik weer in bed. Ik lig nog niet in bed of José wordt ook wakker van het lawaai en zij gaat ook kijken wat er aan de hand is. Ook José staat nog met enige verbazing ca. 20 minuten tot dat de laatste wagon is gepasseerd. De bazen van de Betuwe lijn zouden willen dat er zo’n trein 1 x per dag over het beruchte spoor zou rijden.
Zoals gezegd zijn we voor de wekker wakker en we kleden ons aan, we hebben gisteravond gedoucht, de auto staat al voor het hotel en we zitten voor 04.00 uur in de auto op naar het vliegveld van Montreal. Het is om deze tijd nog steeds hartikke druk in de stad mar we zijn op tijd bij Hertz, daar is om deze tijd nog niemand dus gewoon je auto neerzetten alles eruit halen en naar de vetrekhal.
Het vliegtuig vertrekt op tijd en ik zit 3 uur opgevouwen in een te kleien Airbus 319. Gods kolere wat een drama, op het laatst weet je niet meer hoe je moet zitten zo krap is het allemaal en ik zit nog in de midden ook. Het is niet allen warm in Orlando maar ook geweldig vochtig en dat is weer een hele andere ervaring dan de hitte in Toronto en Montreal.
Na de douane gaan we de auto halen bij meneer Hertz, we krijgen een andere auto mee dan dat we besteld hebben. Het is een Nissan Pathfinder, een grote bak maar hij zit echt rondom met beschadigingen, van krassen tot deukjes en een achterspoiler aan de onderzijde die op een eerder moment ergens achter is blijven hangen en de bestuurder is gewoon weggereden. De achterspoiler ziet er nu niet meer uit. We hebben alles laten noteren zodat we geen rekening achteraf krijgen voor deze beschadigingen. Daarna op weg naar Davenport en rond 13.00 uur komen we aan bij het huis. Het voelt als thuis komen zo vertrouwd en eigen.
Geen schade van Irma en nadat we de koffers hebben neergezet gaan we boodschappen doen bij de Publix (een AH maar dan XXL).
We doen vandaag verder even niets want het vroege opstaan eist wel zijn tol. Rond 15.0 uur wordt er gebeld, de schoonmaakster voor de deur en is in paniek want het huis is nog niet helemaal schoon. Lekker belangrijk! We geven aan dat dit niet zo’n punt is en dat we elkaar sowieso dinsdag as spreken om wat zaken door te nemen.
Van haar horen we ook dat de orkaan Irma tot op 20 km was genaderd was en toen is Irma gedraaid richting Tampa, kortom we hebben geweldig veel geluk gehad want er zijn heel veel huizen die beschadigd zijn. Het huis van de schoonmaakster is ook beschadigd en ze heeft 8 dagen geen stroom gehad. Altijd leuk in Florida waar het altijd bloedheet is en alles op stroom gaat.
José gaat het eten voorbereiden en we eten Hollandse pot, Piepers, bloemkool, jus (in een putje) en een karbonade en daarna een toet. Een verademing na ruim 2 weken hotel en restaurant voer. Ik weet het klinkt allemaal heel ondankbaar maar gewoon weer een keer gewone kost is geweldig!
Na het eten nog even onder uithangen op de Amerikaanse bank in de ruststand maar daarna snel naar bed want we zijn toch enigszins verrijst . Morgen gaan we het rustig aandoen is ons voornemen. Tot zaterdag 7 oktober.
Lieve/Beste volgers, uw reizende reporter heeft even 3 dagen geen tijd gehad om iets te schrijven waarvoor excuses maar er waren moverende redenen waarom dat niet kon, enerzijds omdat in beginsel over 6 oktober niet zo veel te melden was en anderzijds we bij onze aankomst in Florida direct weer aan de slag zijn gegaan met diverse zaken. Ik hoop het goed te maken met de verslagen van 6, 7 en 8 oktober.
Na een wat onrustige nacht met veel wakker zijn van diverse stadse geluiden zijn we voor de wekker wakker. We hebben het raam open gezet omdat in Montreal het ook nogal warm is.
We liggen alom 08.45 uur in bed, al slaap je niet rust je toch zou mijn wijze oude oma Poortvliet gezegd hebben. Rond 01.00 uur wordt ik wakker van heel veel lawaai beneden op straat ik denk eerst nog dat men de straat aan het reinigen is maar na 15 minuten ben ik er toch wel klaar mee, deze eikel die beneden bezig is met het schoonmaken van de straat blijft wel erg lang op 1 plek staan. Althans dat denk ik als ik om ca. 01.15 uur toch maar opstaan om even langs he toilet te gaan kijk ik daarna naar buiten en ik zie dat er helemaal geen schoonmaak ploeg bezig is maar dat er een goederen trein heel langzaam met veel lawaai voorbij rijdt langs het hotel Auberge du vieux-porte. Als ik het na 15 minuten heb gezien want er kort geen eind aan kruip ik weer in bed. Ik lig nog niet in bed of José wordt ook wakker van het lawaai en zij gaat ook kijken wat er aan de hand is. Ook José staat nog met enige verbazing ca. 20 minuten tot dat de laatste wagon is gepasseerd. De bazen van de Betuwe lijn zouden willen dat er zo’n trein 1 x per dag over het beruchte spoor zou rijden.
Zoals gezegd zijn we voor de wekker wakker en we kleden ons aan, we hebben gisteravond gedoucht, de auto staat al voor het hotel en we zitten voor 04.00 uur in de auto op naar het vliegveld van Montreal. Het is om deze tijd nog steeds hartikke druk in de stad mar we zijn op tijd bij Hertz, daar is om deze tijd nog niemand dus gewoon je auto neerzetten alles eruit halen en naar de vetrekhal.
Het vliegtuig vertrekt op tijd en ik zit 3 uur opgevouwen in een te kleien Airbus 319. Gods kolere wat een drama, op het laatst weet je niet meer hoe je moet zitten zo krap is het allemaal en ik zit nog in de midden ook. Het is niet allen warm in Orlando maar ook geweldig vochtig en dat is weer een hele andere ervaring dan de hitte in Toronto en Montreal.
Na de douane gaan we de auto halen bij meneer Hertz, we krijgen een andere auto mee dan dat we besteld hebben. Het is een Nissan Pathfinder, een grote bak maar hij zit echt rondom met beschadigingen, van krassen tot deukjes en een achterspoiler aan de onderzijde die op een eerder moment ergens achter is blijven hangen en de bestuurder is gewoon weggereden. De achterspoiler ziet er nu niet meer uit. We hebben alles laten noteren zodat we geen rekening achteraf krijgen voor deze beschadigingen. Daarna op weg naar Davenport en rond 13.00 uur komen we aan bij het huis. Het voelt als thuis komen zo vertrouwd en eigen.
Geen schade van Irma en nadat we de koffers hebben neergezet gaan we boodschappen doen bij de Publix (een AH maar dan XXL).
We doen vandaag verder even niets want het vroege opstaan eist wel zijn tol. Rond 15.0 uur wordt er gebeld, de schoonmaakster voor de deur en is in paniek want het huis is nog niet helemaal schoon. Lekker belangrijk! We geven aan dat dit niet zo’n punt is en dat we elkaar sowieso dinsdag as spreken om wat zaken door te nemen.
Van haar horen we ook dat de orkaan Irma tot op 20 km was genaderd was en toen is Irma gedraaid richting Tampa, kortom we hebben geweldig veel geluk gehad want er zijn heel veel huizen die beschadigd zijn. Het huis van de schoonmaakster is ook beschadigd en ze heeft 8 dagen geen stroom gehad. Altijd leuk in Florida waar het altijd bloedheet is en alles op stroom gaat.
José gaat het eten voorbereiden en we eten Hollandse pot, Piepers, bloemkool, jus (in een putje) en een karbonade en daarna een toet. Een verademing na ruim 2 weken hotel en restaurant voer. Ik weet het klinkt allemaal heel ondankbaar maar gewoon weer een keer gewone kost is geweldig!
Na het eten nog even onder uithangen op de Amerikaanse bank in de ruststand maar daarna snel naar bed want we zijn toch enigszins verrijst . Morgen gaan we het rustig aandoen is ons voornemen. Tot zaterdag 7 oktober.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
