Relaxen en de belevenissen met de vuilnisman

Maandag 9 oktober,
We hebben al veel plezier gehad van de visuele middelen in de woonkamer en slaapkamer. Het geluid vond ik eerst niets maar na wat gestoei met de afstandsbediening komt er nu en partijherrie uit de speakers voor morgen de hele dag. Goeie genade ik heb een DVD in de nieuwe DVD speler gedaan (Andreasbreuk) en nu vergaat ons het horen en zien. Gelukkig is het een vrijstaand hui s en zijn er geen buren op dit moment aanwezig dus volle mep open die volumeknop.
Daarna gaan we naar bed en daar staat nu ook zo’n grote jongen. Vanaf nu niet meer met een verrekijker TV kijken in bed, het is een verademing en een streling voor de ogen en oren. Maar ja er moet ook geslapen worden dus uit de handel en, meneer de Uil zou zeggen oogjes dicht en snaveltjes toe slaap lekker nou en nou dat lukt.
Vandaag is niet rood maar vandaag is rust, na de inspanningen van de afgelopen dagen gaan we nu echt even in de rust modes staan. Het weer is prima en om 07.30 uur is het al 28 graden kortom een lange siësta gaat het vandaag worden met alleen een bezoek aan de supermarkt omdat de vleeswaren op zijn. We zien al dagen in de wijk overal de vuilcontainers aan de weg staan en er gebeurd niets. En de vuilnisman komt echt pas donderdag, maar ja misschien omdat Irma de orkaan is geweest is het schema omgegooid. Wij weten het niet en vinden het bijzonder, als de vuilcontainer van het huis 1 dag te lang aan de weg blijft staan mag ik aan de vereniging van eigenaren uitleggen waarom dat zo is en dat ik een waarschuwing krijg omdat het aanzien van de wijk is verstoord.
Ja mijn Amerikaanse vrienden zijn soms helemaal van het padje af maar nu helemaal niets.
Als we terugkomen van de supermarkt zien we dat de vuilcontainers anders staan, dus de vuilnisman is geweest. Verdikke, duizend bommen en granaten, de gameroom staat helemaal vol met verpakkingsmateriaal van wat we hebben gekocht en daar blijf ik nu mee zitten want dat krijg ik niet zomaar even weg. Thuis in het pittoreske, het landelijk gelegen ,het rustige Capelle aan den Ijssel, knikker ik het in de auto en breng het naar de gemeentewerf maar dat ligt hier net even iets anders.
Als we bij het huis aan komen staat de vuilniswagen stil in de buurt van het huis en de man die in de wagen zit is aan het lunchen, ik vraag hem beleefd of hij het verpakkingsmateriaal me wil nemen. Nou dat wil hij wel en ik krijg 25 minuten de tijd om al dat spul in de container te krijgen. Ik vraag nog of ik het niet gewoon achter in de vuilniswagen mag gooien maar nee dat staat niet in zijn manual dus daar komt niets van in. Ik noem hem de man met de paarde bril op. Godfried van Bouillon dan maar aan de bak, de temperatuur is rond de 34 graden en het regent nog net van de vochtigheid dus gewapend met een Stanleymes ga ik aan de slag. José pakt eerst nog de boodschappen uit en zet die koud anders lopen de boodschappen dadelijk vanzelf naar binnen.
En het is nog even aanpezen want de minuten klikken weg en ja de vuilniscontainer (240 liter Kliko) zit zo vol. Goede raad is duur dan maar even de vuilniscontainer van de buren scoren, die zijn er toch niet, Gods kolere wat is die zwaar het lijkt wel of er een dooie inligt zo zwaar is die maar als ik de deksel open doen ben ik er zeker van er moet een dooie inliggen. Ik heb nog niets gegeten vanmiddag maar het lijkt wel of er een Chinees naar buiten wil bij mij. De container blijkt al enige tijd halfvol te staan in de prangende zon en dan gaat het ongelofelijk ruften. Je kan niet eens tegen deze lucht aanleunen , hij blaast je gewoon omver. Maar ja de man met de paarde bril begint aanstalten te maken om te vertrekken dus toch maar de deksel open en heel veel karton en piepschuim in de container duwen. En daar komt de verlosser met zijn vuilniswagen het is een race tegen de klok en we zweten als een paard maar we moet de troep kwijt. De man is wel zo sportief om te blijven staan en we kunnen iedere keer de lege Kliko vullen met verpakkingsmateriaal.
Voor jullie beeldvorming, er is een open klep achter de auto en we moeten het in een Kliko doen die vervolgens wordt opgetild en aan de bovenzijde wordt geleegd. Ja als het niet in de manual staat gaan we het niet anders doen zeggen en doen ze hier in de USA.
Het resultaat is wel dat we alles kwijt zijn en ik geef de man voor zijn “sportiviteit”5 Dollar. Als we weer in het huis zijn gaat de koelkast open en drinken wij beide in 1 teug een flesje cool clear water (ieder zijn eigen flesje natuurlijk) leeg. Daarna een korte lunch en kleden ons om in zwemtenue en gaan te water. Het water van het zwembad is ca. 29 graden maar het is wel heel erg lekker om er in te liggen. Vanaf dat moment doen we helemaal niets meer. José ligt met een boekje te lezen op een luchtbed in het zwembad en jullie reporter zit onder het afdak met boven mijn hoofd de propeller aan dit stukje Proza te schrijven. Voor nu tot morgen en misschien dat ik vanavond nog wat foto’s toevoeg maar ik beloof niets.