Auf wiedersehen Stowe, Jackson here we come

Dinsdag 3 oktober 2017

Guten morgen , na het ontbijt in het Von Trapp hotel lopen we nog langs de graven van een gedeelte van de familie Von Trapp, ja de oude garde houdt een oogje in het zeil omdat ze zijn begraven in de tuin en in het zicht van het hotel. Wij lopen gewoon even vrij rond maar als je een geleide tour meemaakt kost je dat 15 Dollar Ik verdenk de familie ervan dat ze toch Cohen heten of een Nederlandse inslag hebben. Wij vragen ook overal geld voor. In ieder geval we hebben het meegemaakt en de traditie wordt naar onze mening iets te krampachtig in leven gehouden. Er zit weinig spontaniteit in het hotel en het personeel. Voor 2 x een diner en ontbijt voor 2 personen moet ik wel 300 dollar aftikken en de kwaliteit is ook niet je van het. Bij het vertrek vraagt de dame aan de receptie of het is bevallen en ik geef aan dat, dat het geval is maar dat ze misschien toch eens moeten overwegen om 4 x per jaar de ramen te laten wassen. Ik zeg ook tegen haar wat voor werk ik doe en ik dus anders dan de gemiddelde gast kijk naar schoonmaak en de algemene conditie van het hotel. Ze bedankt mij voor de tip en schrift het op, ik heb niet de illusie dat er iets gaat gebeuren want Amerikanen houden niet van ramen zemen.
Anyway we zijn op vakantie en we gaan vandaag naar Jackson in New Hampshire.
Ik krijg nog een mailbericht van onze vrienden van de KPN ,ik heb in mijn bundel het aantal MB’s (geen idee wat dat zijn, Mercedes Benz of iets anders?) verbruikt en daarom sluiten ze ter bescherming van mijzelf mij af. Dat houdt in dat ik voor straf (bescherming volgens KPN) de hele maand oktober niet meer ergens zonder WiFi kan internetten. Nu vergaat de wereld niet maar daar wordt ik zelf wel een beetje nerveus van om het woord ontstemd maar niet te gebruiken. Wij zijn vanaf 1988 lid van de KPN club en we zijn nooit geswitched, hebben nooit een betalingsachterstand gehad. En nu na 29 jaar wordt ik van het net afgehaald als een 16 jarige pukkelige puberende jongeling die schulden maakt door onverantwoordelijk met zijn telefoon om te gaan. Ik dacht dat het niet waar kon zijn maar de realiteit is toch anders. Geen internet meer op de telefoon als ik niet in de buurt ben van een WiFi verbinding. Natuurlijk is dat mijn eigen schuld omdat ik waarschijnlijk iets niet heb uitgezet maar toch ik vind er wel iets van. En ja wat je vind moet je naar de politie brengen. God gloeiende wat is dat voor shit, daar zit ik nu echt niet op te wachten. Maar als ik toch wil internetten in the midlle of now where dan moet ik SMS-en nar KPN en voor een heel onaantrekkelijk bedrag kan ik dan als nog internetten, wie dit nog begrijpt mag het na onze vakantie bij mij komen uitleggen. KPN ga u schamen! Lekker klantvriendelijk, hotsternokke!
Goed we gaan toch op weg en we rijden richting Jackson, onderweg is de natuur verblindend mooi, figuurlijk gezegd dan anders zou ik nu niet kunnen schrijven omdat we dan een ongeluk hadden gehad. Maar je met dit zelf hebben gezien en ervaren hebben wat geweldig mooi de natuur is. We doen het vooral rustig aan en Meneer Jan Doets wil ons ook nog een rondje van de zaak laten maken maar daar trappen we mooi niet in. De routebeschrijving laat mij eerst de snelweg verlaten om vervolgens weer op de snelweg terug te laten rijden ( in tegengestelde richting e dan weer terug ) en dan pas het vervolg van de route te laten rijden. Tja we zijn natuurlijk niet van Lotje getikt dus eigen improvisatie en inzicht is gewenst. Uiteindelijk komt het toch nog goed en we rijden richting Jackson. We passeren de beroemde brug en maken nog wat foto’s en rijden vervolgens naar het hotel.
Het hotel heeft een rijke historie die teruggaat naar ca. 1780, het is gedateerd maar het heeft een charme waar het Von Trapp hotel zeker nog wel 4 puntjes aan kan zuigen. De ongedwongen authentieke ambiance is geweldig, we zij direct verliefd op dit hotel. Het inchecken gaat zeer ongedwongen en nadat we de koffers uit de auto hebben gehaald gaan we met de lift naar onze kamer.
De lift is zo’n lift die je wel eens in een Franse speelfilm ziet een gewone schuifdeur en daar achter weer een schuifdeur maar dan één van staal en die schift als een harmonica in elkaar en de lift is net een kooi. De lift gaat ook tergend langzaam omhoog maar ja wat wil je in een hotel van rond 1780. Ik vind het al heel wat dat er een lift is! Uiteindelijk komen we op onze kamer. Het is kamer 106 aan de voorzijde van het hotel met uitzicht op de bergen en de golfbaan. Golfen is tennis voor pygmeeën zou mijn vriend Youp van het Hek zeggen of hoe kleiner de bal hoe groter de kwal. Er zijn volwassen kerels heel serieus mee bezig althans dan zien we en denken wij.
Kamer 106 is fantastisch ook hier is de tijd een beetje stil blijven staan maar we hebben een separaat zitgedeelte met TV en koel kast, daartussen zit een hangkast en de badkamer en dan komt het slaapgedeelte. Het lijkt of we in een Agatha Christie film zitten. Hopelijk wordt er vannacht geen moord gepleegd want dan zijn wij nog niet zo maar een, twee, drie weg hier zo.
Er loopt ook niets recht in deze kamer als we een knikker zouden laten vallen aan de rechterzijde van de kamer dan rolt die zo naar de linkerkant van de kamer. De ramen zijn recht maar de kozijnen niet en aan de buitenmuur zit weer een bobbel. Door de hele kamer lopen ook leidingen van de sprinkler installatie, die is er later in gebouwd dus die hangen15 cm onder aan het plafond. Over de bobbel zijn we het snel eens daar doen we niets mee. Geen andere kamer dit is the place to be. We pakken het eea uit en strekken nog even de benen buiten en vervolgens drinken we wat in de hotel bar. Rond 18.00 uur gaan we eten en het diner is voortreffelijk en ook een stuk voordeliger dan bij onze Von Trapp vrienden. Tussendoor heb we begrepen dat onze leiders zijn opgestapt en wij hopen maar dat het land er nog ligt als we terugvliegen naar Nederland. Ik heb nog even geprobeerd via mijn dienst telefoon contact te leggen maar na 5 pogingen om in te loggen (ja wel met het juiste passwoord) geeft mijn dienst telefoon de brui er aan en is nu gelokt. Juist op een moment dat ik dat niet kan gebruiken. Gloeiende, gloeiende, gloeiende daar baal ik echt van. En ja ik weet, ik ben op vakantie maar het was wel prettig om af en toe eens te kijken wat er gaande was, dat is dus vanavond gestopt. Jan, Karin en pa en ma jullie kunnen me alleen maar bereiken op mijn privé telefoon of op de telefoon van José.
We zitten nu uit te buiken en we gaan zo op één oor morgen meer en dan gaan we naar Mount Washington. Ja we zoeken het deze vakantie telkens hoger op.
Tot morgen.