Heet, heet, heet
Door: Cees
Blijf op de hoogte en volg Cees
29 September 2017 | Canada, Toronto
Na en prettige nachtrust en een goed ontbijt gaan we naar het stadion waar de atletiekwedstrijden plaatsvinden. Dat is nog wel een stukje rijden (40 Km) en we pakken vandaag voor het eerst de Jeep. De kaart die ik op mijn Samsung heb geladen werkt goed. En ja Ingrid de volgende keer nemen we de Tomtom weer mee. Het blijft ongelofelijk heet in Toronto en als we aankomen bij stadion gaan we na een uitgebreide controle zitten op de tribune. Gods kolere wat is het daar heet. De organisatie gilt door de luidsprekers dat het echte 38 graden zijn op de tribune die zijn gemeten en we worden vooral gewezen dat we moeten blijven drinken. Nee daar ben je lekker mee dat hadden wij zelf ook al bedacht. Wat er oraal ingaat komt via de poriën er direct weer uit gemarcheerd hier is geen kruid tegen gewassen en de drank voorraad verdampt als sneeuw voor de zon. Ik zing in mijn gedachte het liedje Cool Water van Marty Robbins maar daar wordt het ook niet beter van. We hebben van de organisatie waaiers gekregen en ik heb mijn petje op maar José zit vol in de zon. Niet echt ideaal zeker niet als je ziek bent. José kan heel goed tegen de hitte en de zon maar na 1 uur werpen wij de handdoek en gaan op zoek naar een schaduwplek. Dit is niet gezond meer en hier kan je een zonnesteek oplopen als je niet oppast. Het idee om een schaduwplek te zoeken hebben meer mensen dus alle plekjes die er zijn, zijn al in beslag genomen. Dan maar onder een afdak maar dat mag ook niet want die is voor de sporters en genodigde die voorzien zijn van nr. 2 en een blauwe rand op hun pas. En ja die hebben wij dan weer niet. We hebben in het uurtje dat we hebben gezeten nog best wel veel onderdelen gezien en besluiten nog 1 keer de tribune langs te lopen om dan maar naar het hotel te gaan waar en prachtig koel zwembad ligt te wachten op ons. Dat is voor ons een heel aantrekkelijk idee. We lopen bovenlangs en komen een oud collega van ons tegen die nu luchtmacht attaché is in Toronto. Haar kennen we nog vanuit de Duitsland tijd dus de toevallige ontmoeting is bijzonder leuk. Van haar hoor ik dat een collega op het PKC is overleden die net voordat ik ben vertrokken naar Canada een hersenbloeding heeft gekregen. Te jong overleden en moeder van een kindje van 2 jaar. Ze was op de kop af net 1 maand op haar functie hoe bizar kan het leven lopen.
Carpe diem is mijn credo dus we genieten nu van het moment. De ontmoeting met de oud collega is hartstikke leuk en na 30 minuten nemen we afscheid van elkaar. Zij is in functie dus moet nog even haar dansje doen als vertegenwoordiger van Zijne Majesteit en Defensie. José en ik komen bij onze jeep aan en de airco gaat aan, niet te gek natuurlijk maar we trekken lekker bij. We komen de grote gele M tegen dus maar even stoppen voor een hamburger en vooral drinken. De hamburger gaat er in als Ketellapper en het drinken ook , de Cola en Seven-up gaan er in als Gods woord in een ouderling, Halleluja, Praise the Lord. We nemen nog even een refill want we stonden toch nog steeds droog na de eerste beker en trekken heel langzaam bij. Op naar het hotel en als we aangekomen zijn kleden we ons heel snel om, om een duik te nemen in het zwembad.
Dat is prettig kan ik jullie melden en na een uurtje badderen gaan we naar de kamer om ons te douchen en aan te kleden voor het diner vanavond. Nog steeds rond en om het hotel want de voetjes doen nog steeds pijn.
Ik app nog wel even mijn rechterhand in Nederland dat de vlag half mast moet ivm het overlijden van onze collega. En ik krijg de reactie dat het geregeld gaat worden. Ik heb mijn dienst telefoon meegenomen en kijk een beetje stiekem mee wat er allemaal gebeurd. Let wel ik heb absoluut vertrouwen in mijn team maar soms zijn er zaken die extra aandacht behoeven.
Na het diner terug op de kamer en we vallen half in coma in bed, het is pas 20.45 uur en toch gaat het licht uit. We hebben onze ruggen niet ingesmeerd tegen het doorliggen en we gaan wel zien hoe laat we wakker worden. Morgen hebben we een dag voor ons zelf e n we gaan naar het open luchtmuseum waar de tijd is stil blijven staan rond 1860, ook weer ca. 40 km rijden maar we gaan ons laten verrassen.
Ik zeg tot morgen
O ja de foto's volgen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley