Opening Invictus Games
Door: Cees
Blijf op de hoogte en volg Cees
29 September 2017 | Canada, Toronto
Zaterdag 23 september 2017
Na een goede nachtrust worden we wakker en na het douchen en ontbijt gaan we naar de drogist op de hoek van de straat om blarenpleisters te gaan kopen. Daar had ik nog nooit van gehoord maar José wel. Ik heb daar niet zo’n grote verwachting van welk effect het zal hebben op mijn gehavende voeten. Tja onbekend maakt onbemind. Nadat we deze “wonder” pleisters hebben gekocht zoek ik een bankje op en ga aan de slag om ze op mijn voeten te plakken. Daar zit ik dan in het centrum van Toronto met blote voeten. Ik vergelijk mij direct met de zwervers die we hebben gezien die lopen ook allemaal op blote voeten het enige verschil is dat ik geen zwerver ben en vooral schoon ben.
Anyway na het plakken de sokken en schoenen weer aan. De eerste stappen zijn nog wat lastig maar dan vervliegt de pijn en ik kan weer gewoon lopen en ik heb nog niet eens een blikje Red Bull op. Want als je dat drinkt dan krijg je vleugels, nu dat gevoel heb ik ook.
Prima spul en mijn scepsis over het effect van de pleisters vervliegt per voetstap. Op naar de tennisvelden om rolstoel tennis te gaan kijken. Gelukkig duren deze partijen maar hooguit 45 minuten de hitte is weer ondragelijk en de oranje shirts die we hebben gekregen ademen niet dus, klotsende oksels en zweet wat over je rug in je onderbroek loopt.
Kortom niet echt een succes gelukkig ontmoeten we een collega die shirts van katoen bij zich heeft en die krijgen wij. Geen kleedkamer in de buurt dus dan maar met gevaar om de openbare orde te verstoren gewoon op straat het T shirt wisselen. Geen kleedkamer in de buurt dus dan maar met gevaar om de openbare orde te verstoren gewoon op straat het T shirt wisselen. Dat doet José ook, ja nood breekt wet en in een mum van tijd staan we er weer spic en span bij. Heerlijk dat katoen, als we het tennis hebben bekeken gaan we naar de CN tower die staat naast het stadion van de Blue Jays (honkbal team) en daar gaan 54.000 mensen in. Laat vandaag nou precies de thuis wedstrijd zijn de Blue Jays tegen de New York Yankees. Jullie raden het al het is druk en niet een beetje druk maar mega druk met alle 54.000 fans die uitgedost in blauw en witte sport kleding richting stadion lopen en daartussen lopen José en ik.
We gaan de CN tower in en daarna iets eten want we gaan niet meer terug nar het hotel omdat de openingsceremonie hier in de buurt is.
De openingsceremonie is indrukwekkend en er is goede muziek. Prins Harry is hier razend populair
Telkens als hij in beeld komt ontploft het stadion. Naast hem zit mw. Trump en de aanwezige spreker die de avond aan elkaar moet praten gaat helemaal los op lijpe Trump. Dat moet voor mw. Trump geen leuke avond zijn geweest. Uiteindelijk zit ze ok allen op de tribune.
Na afloop terug naar het hotel en dat is best nog wel een eind lopen. Tanden op elkaar en net doen of je gek bent en geen last hebt. Ik kan jullie melden dat deze pijnlijke stappen noch wennen noch minder worden. In de hotelkamer de schoen en sokken uit, it feels like heaven tenminste ik denk dat het daar zo voelt. Heerlijk geen knellende schoenen en rust voor de voetjes. Morgen gaan we naar de diverse atletiek wedstrijden kijken, intussen zijn we ook door de papieren zakdoeken van José. We sprokkelen nu servetten, papieren handdoekjes uit de diverse toiletten. We moeten wel oppassen wat we lopen in oranje shirts rond en dat valt best wel op. We hebben al gekeken maar er zijn hier geen papieren zakdoeken te kopen. Ik weet dat bij de Publix in Davenport in pad 24 er genoeg liggen maar daar zijn we nu nog niet
Nog een up-date vanuit de ziekboeg, wat ik heb is gewoon eigen schuld dikke bult! Maxima zou gezegd hebben hij was een beetje dom.
Maar wat José heeft is het veel vervelender. Het is op haar longen geslagen en dan wordt het echt vervelend. Daar helpen geen Paracetamol, Strepsils en Otrivin neusdruppels tegen. Ik heb het echt met haar te doen. Ze kan gewoon echt niet tegen airco’s die te koud staan in combinatie met de roofbouw op haar lichaam in het afgelopen jaar.
We houden de moed erin en hopen dat het beter gaat worden gewoon even de tijd nemen. Tot morgen.
Na een goede nachtrust worden we wakker en na het douchen en ontbijt gaan we naar de drogist op de hoek van de straat om blarenpleisters te gaan kopen. Daar had ik nog nooit van gehoord maar José wel. Ik heb daar niet zo’n grote verwachting van welk effect het zal hebben op mijn gehavende voeten. Tja onbekend maakt onbemind. Nadat we deze “wonder” pleisters hebben gekocht zoek ik een bankje op en ga aan de slag om ze op mijn voeten te plakken. Daar zit ik dan in het centrum van Toronto met blote voeten. Ik vergelijk mij direct met de zwervers die we hebben gezien die lopen ook allemaal op blote voeten het enige verschil is dat ik geen zwerver ben en vooral schoon ben.
Anyway na het plakken de sokken en schoenen weer aan. De eerste stappen zijn nog wat lastig maar dan vervliegt de pijn en ik kan weer gewoon lopen en ik heb nog niet eens een blikje Red Bull op. Want als je dat drinkt dan krijg je vleugels, nu dat gevoel heb ik ook.
Prima spul en mijn scepsis over het effect van de pleisters vervliegt per voetstap. Op naar de tennisvelden om rolstoel tennis te gaan kijken. Gelukkig duren deze partijen maar hooguit 45 minuten de hitte is weer ondragelijk en de oranje shirts die we hebben gekregen ademen niet dus, klotsende oksels en zweet wat over je rug in je onderbroek loopt.
Kortom niet echt een succes gelukkig ontmoeten we een collega die shirts van katoen bij zich heeft en die krijgen wij. Geen kleedkamer in de buurt dus dan maar met gevaar om de openbare orde te verstoren gewoon op straat het T shirt wisselen. Geen kleedkamer in de buurt dus dan maar met gevaar om de openbare orde te verstoren gewoon op straat het T shirt wisselen. Dat doet José ook, ja nood breekt wet en in een mum van tijd staan we er weer spic en span bij. Heerlijk dat katoen, als we het tennis hebben bekeken gaan we naar de CN tower die staat naast het stadion van de Blue Jays (honkbal team) en daar gaan 54.000 mensen in. Laat vandaag nou precies de thuis wedstrijd zijn de Blue Jays tegen de New York Yankees. Jullie raden het al het is druk en niet een beetje druk maar mega druk met alle 54.000 fans die uitgedost in blauw en witte sport kleding richting stadion lopen en daartussen lopen José en ik.
We gaan de CN tower in en daarna iets eten want we gaan niet meer terug nar het hotel omdat de openingsceremonie hier in de buurt is.
De openingsceremonie is indrukwekkend en er is goede muziek. Prins Harry is hier razend populair
Telkens als hij in beeld komt ontploft het stadion. Naast hem zit mw. Trump en de aanwezige spreker die de avond aan elkaar moet praten gaat helemaal los op lijpe Trump. Dat moet voor mw. Trump geen leuke avond zijn geweest. Uiteindelijk zit ze ok allen op de tribune.
Na afloop terug naar het hotel en dat is best nog wel een eind lopen. Tanden op elkaar en net doen of je gek bent en geen last hebt. Ik kan jullie melden dat deze pijnlijke stappen noch wennen noch minder worden. In de hotelkamer de schoen en sokken uit, it feels like heaven tenminste ik denk dat het daar zo voelt. Heerlijk geen knellende schoenen en rust voor de voetjes. Morgen gaan we naar de diverse atletiek wedstrijden kijken, intussen zijn we ook door de papieren zakdoeken van José. We sprokkelen nu servetten, papieren handdoekjes uit de diverse toiletten. We moeten wel oppassen wat we lopen in oranje shirts rond en dat valt best wel op. We hebben al gekeken maar er zijn hier geen papieren zakdoeken te kopen. Ik weet dat bij de Publix in Davenport in pad 24 er genoeg liggen maar daar zijn we nu nog niet
Nog een up-date vanuit de ziekboeg, wat ik heb is gewoon eigen schuld dikke bult! Maxima zou gezegd hebben hij was een beetje dom.
Maar wat José heeft is het veel vervelender. Het is op haar longen geslagen en dan wordt het echt vervelend. Daar helpen geen Paracetamol, Strepsils en Otrivin neusdruppels tegen. Ik heb het echt met haar te doen. Ze kan gewoon echt niet tegen airco’s die te koud staan in combinatie met de roofbouw op haar lichaam in het afgelopen jaar.
We houden de moed erin en hopen dat het beter gaat worden gewoon even de tijd nemen. Tot morgen.
-
29 September 2017 - 00:23
Jan:
Hey Cees enJose,
Ik sta op het punt om naar mijn mandje te gaan en ik hoor mijn gsm piepen.
Mooi verhaal weer Cees en hoop alleen dat Jose opknapt. Ook de CN Tower "beklimmen" voor iemand met hoogtevrees is op zijn minst verrassend te noemen.
Ik liet de airco aan totdat we gingen slapen...
Koele kamer en geen last van blazende lucht.
Fijne vakantie verder en zie de verslagen wel weer verschijnen.
Grt van ons... -
29 September 2017 - 08:48
Tineke Limburg:
Jeetje José wat jammer dat je zo beroerd bent. We duimen voor je dat je snel opknapt, en Cees, jij ook veel sterkte met je gehavende voeten.
We zijn benieuwd naar de foto's !!
Groetjes,
Cees en Tineke -
29 September 2017 - 09:36
Willem En Ria:
Hallo Jose en Cees,
We hebben met jullie te doen, ziekenboeg. Hopen dat Jose snel opknapt is zo zonde van de vakantie, maar weinig aan te doen.
Hoop voor Cees dat de blaren pleisters helpen, ik heb er geode ervaring mee, maar ja zoveel blaren tegelijk!
Blijf vooral genieten, de dagen vliegen om.
Liefs uit Veldhoven. -
29 September 2017 - 10:12
Els :
We vinden het vervelend dat dit allemaal gebeurd .Jose ziek Cees blaren hartstikke heet .Maarjullie kennende jullie slaan je er wel doorheen .Ondanks dat toch nog een fijne vakantie verder (we wachten wel op de foto's) eEn Jose snel weer beter worden gr Henk en Els xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
