Mount Washington en Wallmart

4 oktober 2017
Vanmorgen na een prima nachtrust wakker geworden, het was weer lepeltje, lepeltje liggen. Als ik thuis kom koop ik een bed van 1.50 meter (grapje). Nadat we weer spic en span zijn gaan we ontbijten , een prima ontbijt en voor de helft van het geld als het Fruhstuckbuffet bei die Familie Von Trapp.
Daarna gaan we richting mount Washington, ik weet nog niet wat me te wachten staat maar als ik bij het tolhuisje sta komen de beelden van Youtube langzaam ingedaald. Ik zet de jeep nog niet in de 4 x 4 modes maar had dat beter wel kunnen doen. De eerste 3 kilometer gaat nog wel daar rijden we tussen de bomen en de weg is gewoon geasfalteerd maar nadat ik een bocht om ga is het alleen maar gravel en geen strepen meer op de weg , kijk ik zomaar in het luchtledige en wat nog veel erger is er is geen vangrail. Vanaf dat moment vind ik het zeker niet meer leuk en heb ik klotsende oksels en het duiveltje op schouder schreeuwt heel hard in mijn oor, met een gemene lach, dadelijk moet je ook nog naar beneden. En dat weet ik ook, gloeiende, gloeiende , gloeiende waar ben ik aan begonnen. Mijn steun en toeverlaat zegt zoals zij dat alleen maar kan doen op een rustige en kalme toon dat we er bijna zijn. Hoezo er bijna zijn, my ass, ik moet nog zeker 4 km door over dit hele lastige en vervelende parcours. Ik ga op het hart van de weg rijden zo ver mogelijk van de rand weg maar moet soms toch echt naar de rand omdat ik een tegenligger tegen kom. Dat stemt de mens en mij niet gelukkig maar ik heb me wel voorgenomen om heel boven en heel beneden te komen. Uiteindelijk komen we boven, ik dank iedereen die me lief is dat ik het heb gehaald maar doe dat vooral in mijzelf. Fock wat een ritje was dit, als we uitstappen worden we zowat weggeblazen van de wind. Hierboven is het fris en waai je uit je hemd en nergens is een plekje dat je uit de wind staat. Aan de voet van de berg was het nog ca. 22 graden maar hierboven is het veel kouder. We gaan lopend naar de top en laten ons fotograferen door een vriendelijke Amerikaan die ons samen vastlegt. We lopen nog rond en besluiten dan weer naar beneden te rijden, God daar zie ik toch echt wel even tegen op maar ga toch achter het stuur zitten en we vertrekken, overal komen we op de weg naar beneden borden tegen dat als je remmen zijn warm gelopen dat je daar even kan afkoelen samen met je remschijven. Ik heb de Jeep in de 4 x 4 modes gezet met de lage gearing en we rijden heel langzaam naar beneden Het ik moet eerlijk bekennen dat het me 100% meevalt, geen paniek geen klotsende oksels en het duivelt wat eerst in mijn oor zat te schreeuwen heb ik Knock-out geslagen, daar heb ik geen tijd en zin in. We komen veilig en gezond aan de voet van de berg aan en nemen nog wat foto’s en gaan dan naar Berlin. Nee niet Germany maar gewoon hier in New Hampshire, we zijn ook al door Jerusalem en Bethlehem gereden dus ik kijk nergens meer van op, ik heb een paar nieuwe boxershorts nodig, we hebben te weinig ondergoed meegenomen voor mij dus op naar een Wallmart of zoiets. En in Berlin vinden we de Wallmart, de boxershorts zijn snel gekocht zoals ook wat hemdjes voor José en we kijken even bij de televisies voor een prijsindicatie voor het huis in Davenport. We zijn er snel uit een 65 inch Samsung gebogen kost nog geen 1.200 Dollar en de 70 inch is 1.000 Dollar duurder, het wordt een 65 inch, die gaan we wel even scoren in Davenport.
Terwijl ik zit te schrijven zit José in de zon aan het zwembad. Morgen hebben we een reisdag naar Montreal zo’n 450 km en vrijdag 6 oktober vliegen we om 07.30 uur lokale tijd van Montreal naar Orlando. We zijn dus lekker vroeg in Florida en komen dan thuis. Dat is ook een lekker vooruitzicht. Het toevoegen van foto´s gaat weer zeer moeizaam dus dat houden jullie tegoed als we in Davenport zijn. Voor nu de groetjes van ons vanuit een warm Jackson