Van Syracruse naar Lake Placid

Donderdag 28 september
We worden na een goede nachtrust wakker en kijken uit het raam naar buiten en zien dat de lucht nogal bewolkt is en het ziet er ook niet echt warm uit. Eerst maar even douchen, aankleden en ontbijten. We doen vandaag wel de lange broek aan en de korte broek kan in de koffer tot aan Florida. Na te zijn uitgecheckt komen we buiten en dat is wel even heel andere koek. Het is fris, zo’n 13 graden dat is wel even iets anders dan de vorige dagen waar we zowat zijn weggesmolten.
Met de handleiding in de hand krijg ik zowaar het nichtenlicht in de auto uit tenminste aan mijn kant, bij José blijft het branden. Ik begrijp er niets van maar ik zit niet verder niet meer aan de knopjes. Vervolgens komt uit het niets de hand van José in beweging en druk op de schakelaar van de verlichting en wat denk je hij gaat uit. Ik zeg niets en we kijken elkaar alleen maar aan en José zegt zo doe je doet! Daar heb ik even niet van terug.
Vandaag richting Lake Placid een rit van ca. 350 km, het eerste stuk over de Highway 690 en dan na 90 km eraf om via de binnenwegen naar de eind bestemming te rijden. De snelweg is hartstikke saai en we zijn blij als we de binnenweg opgaan. Er is zoveel te zien onderweg dat het haast pijn doet aan de ogen. We komen door zeer gecultiveerde dorpen en stadjes maar ook langs plekken waar je liever geen pech onderweg zou willen hebben. Knetters wat een tegenstellingen zien we hier je bent of geslaagd of mislukt een middenweg is er niet en dat straalt op alles uit. Zoals gezegd er zijn woningen waar het keurig verzorgd is, huis is mooi geschilderd, het gras is mooi kort en rond en om het huis is alles netjes opgeruimd.
Terwijl 300 meter verder op Malle Pietje en Malle Babe wonen, de neef en nicht van de Tokkies. Dit huis is een krot en staat er haveloos bij met er om heen een paar autowrakken waar men ooit geprobeerd heeft om ze te repareren en toen het moeilijk werd gewoon zijn gestopt. Er ligt overal afval en vuil op hun eigen vuilnisbelt en de was die aan de lijn hangt lijkt meer dat dit wordt gelucht dan dat het gewassen is. Ik laat mijn verder even niet uit hoe Malle Pietje en Malle Babe er zelf uit zien maar het ziet er niet proper uit. Of toch wel hij heeft al dagen geen water en zeep gezien en zij wast haar, haar met olie.
Wij hebben vergeten te tanken in Syracuse en de benzine meter begint ernstig richting rode vlak te bewegen, daar heb ik geen handleiding voor nodig om te begrijpen dat we toch wel een bezinepomp nodig hebben binnen afzienbare tijd. Ik ga al wat langzamer rijden en de weg waar we op zitten is kaarsrecht en in geen velden of wegen een benzinepomp te bekennen. Scheisse zouden onze oosterburen zeggen in deze situatie. Er zit iemand naast mij die een paar keer heel droog en stoïcijns zegt dat ze niet van plan is om te gaan duwen en dat maakt het er ook niet gezelliger op. Daarbij komt, A. een automaat is niet te duwen en B. is het daar veel te heet voor.
Gelukkig komt er na 70 km een kleine nederzetting (oase) inzicht en godzijdank is er een benzinepomp. We stoppen en knikkeren de tank helemaal vol en we spreken af dat als we vertrekken van waar dan ook vanaf nu de tank vol is.
De man die mij helpt is oud en loopt met een bochel en als ik aangeef om voor 40 dollar te willen tanken geeft hij de pomp vrij om te tanken. Laat er nu niet voor 40 dollar ingaan dus ik terug om mijn restant van mijn geld op te halen.
Let wel dit gebeurt binnen 5 minuten, de oude gebochelde man kijkt mij aan vraagt vriendelijk hoe het met mij is en wat hij voor mij kan doen. Ik leg hem uit dat ik zo net 40 Dollar cash aan hem heb gegeven en dat de tank vol is en ik mijn restant terug wil hebben. Het lijkt op een gevalletje van Altzheimer light of toch de zware variant
De man kijkt mij aan als de haas in de koplampen van een vrachtauto net voordat hij wordt plat gereden en er gebeurd niets. Ik leg het hem nogmaals uit en hij weet het zich echt niet meer te herinneren gelukkig is er nog een wat jongere assistent die het wel weet en zo trots als een pauw ga ik met 7 Dollar retour naar de auto. We vervolgen onze weg en nu kan ik ok gewoon weer wat meer gas geven ofschoon dat helemaal niet nodig is. De zon schijnt en achter het glas is het prima vertoeven maar we zien wel de temperatuur steeds verder afzakken naar 11 graden. We stoppen af en toe om de benen te strekken en wat foto’s te maken en uiteindelijk komen we aan in Lake Placid. Dit is een echt winterdorp zoals we dat kennen van Oostenrijk, Zwitserland en Duitsland.
Als we het hotel hebben gevonden checken we in en de koffers worden uitgepakt, we zitten hier 3 dagen. Daarna lopen we door het dorp in de lange broeken en met de jassen aan. Heel veel andere lopen met korte broek en T-shirt dat lijkt ons nogal fris want het blijft rond de 11 graden. We eten nog een heerlijke biefstuk in en restaurant en gaan dan terug naar het hotel. Morgen gaan we de omgeving bekijken, voor nu de groetjes.