Woensdag en donderdag 20 en 21 september
Door: Cees
Blijf op de hoogte en volg Cees
26 September 2017 | Canada, Toronto
Beste/lieve volgers de schrijver moest een paar dagen bij komen en daarom is er een kleine achterstand met de belevenissen tot nu toe. Het belangrijkste is dat het met ons goed gaat en ik ga de dagen inhalen, vandaag alleen een stukje proza morgen een nieuw stukje en foto's .
Woensdag 20 september 2017.
Dit is weer de start van een nieuw reis dagboek dus lees het met de nodige luchtigheid want zo schijf ik dat ook. Het zal geen hoog dravende poëzie worden maar gewoon low level en vooral luchtig om te lezen.
In beginsel wou ik vroeg naar huis maar dat lukte niet helemaal, het vakantiegevoel is er sowieso nog niet helemaal. Druk, druk, druk, de bouw van de serre ging niet helemaal volgens plan en is nog steeds niet helemaal af. Als gevolg hiervan kon de tuinman niet zijn ding dien en afmaken, kortom een wat geïrriteerd gevoel dat zaken niet af zijn en wij nu op vakantie gaan. We zijn er wel aan toe na een hectische periode van de afgelopen 10 maanden merken we dat we dat het tijd wordt voor ontspanning. Als ik thuis kom is alles ingepakt en zijn we klaar voor de vakantie, op naar Van der Valk bij Schiphol. Voor een paar centen meer een parkeerplaats en een overnachting vlakbij Schiphol dus morgen geen stress ivm een eventuele file. Als we zijn ingecheckt naar de kamer en die is groot en van alle gemakken voorzien, we zijn positief verrast daarna op naar het restaurant om te gaan eten. Na een heerlijke maaltijd langs de receptie voor de wake-up call, voor je weet maar nooit. Het zal gebeuren dat je, je verslaapt en het vliegtuig vertrekt zonder zou aan boord. Om 21.30 uur vallen de luiken dicht en we zijn voor de wekker wakker, prima geslapen en een prima bed. Na een goed en uitgebreid ontbijt met de bus van Van der Valk naar Schiphol, we zijn snel ingecheckt en door de douane. Daarna wat rondslenteren naar de gate. We vliegen samen met het Nederlandse team wat naar de Invictus Games gaat in Toronto. We ontmoeten wat bekende collega’s en dan met 1 uur vertraging start het inchecken. Het Nederlandse team mag als eerste het vliegtuig in en dan gebeurd er iets on Hollands, het team gaat onder luid applaus het vliegtuig in. Dat is wel even een kippenvel momentje. Daarna volgen wij en daarna volgt de take-off. De reis verloopt voorspoedig en na 8 uur reizen landen we in Toronto.
Op naar het verhuurstation en we krijgen een mooie (nu nog) witte Jeep Cherokee mee met alles er op en er aan. Het is de stoere uitvoering met 4 x 4 wiel aandrijving, hoger op de poten en wat zwarte accenten over de gehele auto,. Wij zijn niet ontevreden en we gaan op pad tenminste dat denken wij. De bewegwijzering bij het vliegveld is zo chaotisch dat ik tot 3 x toe door de parkeergarage rij, langs het verhuurstation, voordat wij denken op de goede weg te zijn. Let wel dat denken wij maar we komen er al heel snel achter dat dit niet het geval is. Gloeiende, gloeiende, gloeiende, er zijn mensen die wel eens met mij hebben meegereden als ik verkeerd rij en dat is iets waar ik absoluut niet mee kan omgaan. De TomTom hebben dit keer thuis gelaten omdat we een Google maps op de telefoon hebben. Nou ik heb nieuws voor jullie op onze nieuwe Telefoons zit dus geen Google maps van Canada en de kaart hadden we ook even niet bij de hand. Het ABC wordt een paar keer zonder te stotteren van A tot aan Z en terug opgezegd. Het is echt Kwalitatief Uitermate Teleurstellend. Na 25 km gaan we toch maar van de snelweg af en stoppen bij de grote gele M van MacDonald om even bij te komen en iets te eten wij kijken heel wijs in de telefoon maar daar worden wij niet wijzer van en nog steeds geen Google maps. ICT en telefonie hebben niet mijn belangstelling dus we zijn echt de Sjaak. Gelukkig is er een behulpzame medewerker van MacDonald en op basis van zijn Google Maps en het nemen van foto’s van de route beschrijving gaan we op weg naar het hotel.
Het wordt echt ouderwets balletje, pijltje rijden, rijden op de kaart (telefoon) zoals dat 30 jaar geleden dat gebeurde. Als we de snelweg opdraaien sluiten we gelijk aan in de file, daarvan stijgt de stemming in de auto ook niet echt naar een hoogtepunt. We zeggen uiteindelijk maar dat we op vakantie zijn en verdomd op basis van het bolletje, pijltje verhaal komen we aan bij ons hotel. Een mooi hotel en we krijgen een kamer op de 24 etage. Altijd leuk als je hoogtevrees hebt maar we zij blij dat we er zijn en gaan naar de kamer. Het uitzicht is niet je van het maar we hoeven er alleen maar te slapen. Het bed is wel wat klein (1.50 meter) breed dus dat wordt lepeltje, lepeltje liggen en dat op onze leeftijd (grapje). Nadat we de koffers gedeeltelijk hebben uitgepakt gaan we wat eten tegenover het hotel.
Daarna zijn we doodop en vallen in onze kleine ledikant in slaap. Morgen een nieuwe dag, nieuwe kansen en nieuwe prijzen.
Tot morgen
Woensdag 20 september 2017.
Dit is weer de start van een nieuw reis dagboek dus lees het met de nodige luchtigheid want zo schijf ik dat ook. Het zal geen hoog dravende poëzie worden maar gewoon low level en vooral luchtig om te lezen.
In beginsel wou ik vroeg naar huis maar dat lukte niet helemaal, het vakantiegevoel is er sowieso nog niet helemaal. Druk, druk, druk, de bouw van de serre ging niet helemaal volgens plan en is nog steeds niet helemaal af. Als gevolg hiervan kon de tuinman niet zijn ding dien en afmaken, kortom een wat geïrriteerd gevoel dat zaken niet af zijn en wij nu op vakantie gaan. We zijn er wel aan toe na een hectische periode van de afgelopen 10 maanden merken we dat we dat het tijd wordt voor ontspanning. Als ik thuis kom is alles ingepakt en zijn we klaar voor de vakantie, op naar Van der Valk bij Schiphol. Voor een paar centen meer een parkeerplaats en een overnachting vlakbij Schiphol dus morgen geen stress ivm een eventuele file. Als we zijn ingecheckt naar de kamer en die is groot en van alle gemakken voorzien, we zijn positief verrast daarna op naar het restaurant om te gaan eten. Na een heerlijke maaltijd langs de receptie voor de wake-up call, voor je weet maar nooit. Het zal gebeuren dat je, je verslaapt en het vliegtuig vertrekt zonder zou aan boord. Om 21.30 uur vallen de luiken dicht en we zijn voor de wekker wakker, prima geslapen en een prima bed. Na een goed en uitgebreid ontbijt met de bus van Van der Valk naar Schiphol, we zijn snel ingecheckt en door de douane. Daarna wat rondslenteren naar de gate. We vliegen samen met het Nederlandse team wat naar de Invictus Games gaat in Toronto. We ontmoeten wat bekende collega’s en dan met 1 uur vertraging start het inchecken. Het Nederlandse team mag als eerste het vliegtuig in en dan gebeurd er iets on Hollands, het team gaat onder luid applaus het vliegtuig in. Dat is wel even een kippenvel momentje. Daarna volgen wij en daarna volgt de take-off. De reis verloopt voorspoedig en na 8 uur reizen landen we in Toronto.
Op naar het verhuurstation en we krijgen een mooie (nu nog) witte Jeep Cherokee mee met alles er op en er aan. Het is de stoere uitvoering met 4 x 4 wiel aandrijving, hoger op de poten en wat zwarte accenten over de gehele auto,. Wij zijn niet ontevreden en we gaan op pad tenminste dat denken wij. De bewegwijzering bij het vliegveld is zo chaotisch dat ik tot 3 x toe door de parkeergarage rij, langs het verhuurstation, voordat wij denken op de goede weg te zijn. Let wel dat denken wij maar we komen er al heel snel achter dat dit niet het geval is. Gloeiende, gloeiende, gloeiende, er zijn mensen die wel eens met mij hebben meegereden als ik verkeerd rij en dat is iets waar ik absoluut niet mee kan omgaan. De TomTom hebben dit keer thuis gelaten omdat we een Google maps op de telefoon hebben. Nou ik heb nieuws voor jullie op onze nieuwe Telefoons zit dus geen Google maps van Canada en de kaart hadden we ook even niet bij de hand. Het ABC wordt een paar keer zonder te stotteren van A tot aan Z en terug opgezegd. Het is echt Kwalitatief Uitermate Teleurstellend. Na 25 km gaan we toch maar van de snelweg af en stoppen bij de grote gele M van MacDonald om even bij te komen en iets te eten wij kijken heel wijs in de telefoon maar daar worden wij niet wijzer van en nog steeds geen Google maps. ICT en telefonie hebben niet mijn belangstelling dus we zijn echt de Sjaak. Gelukkig is er een behulpzame medewerker van MacDonald en op basis van zijn Google Maps en het nemen van foto’s van de route beschrijving gaan we op weg naar het hotel.
Het wordt echt ouderwets balletje, pijltje rijden, rijden op de kaart (telefoon) zoals dat 30 jaar geleden dat gebeurde. Als we de snelweg opdraaien sluiten we gelijk aan in de file, daarvan stijgt de stemming in de auto ook niet echt naar een hoogtepunt. We zeggen uiteindelijk maar dat we op vakantie zijn en verdomd op basis van het bolletje, pijltje verhaal komen we aan bij ons hotel. Een mooi hotel en we krijgen een kamer op de 24 etage. Altijd leuk als je hoogtevrees hebt maar we zij blij dat we er zijn en gaan naar de kamer. Het uitzicht is niet je van het maar we hoeven er alleen maar te slapen. Het bed is wel wat klein (1.50 meter) breed dus dat wordt lepeltje, lepeltje liggen en dat op onze leeftijd (grapje). Nadat we de koffers gedeeltelijk hebben uitgepakt gaan we wat eten tegenover het hotel.
Daarna zijn we doodop en vallen in onze kleine ledikant in slaap. Morgen een nieuwe dag, nieuwe kansen en nieuwe prijzen.
Tot morgen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
